*
Gdziekolwiek idziesz, tam się znajdujesz. Nie można cofnąć się do przeszłości ani jej zmienić, ale zawsze można iść naprzód i zmieniać przyszłość.
Zamknij oczy i wyobraź sobie...
Jest piękne i spokojne letnie popołudnie, a ty przebywasz sam na łonie natury. Łagodny wietrzyk igra w koronach drzew. Na wodzie migają iskierki światła, kiedy jej kręgi rozchodzą się po powierzchni tak blisko ciebie, że mógłbyś ich dotknąć. Gdzieś wysoko postrzępione chmury przesuwają się po niebie, a kwiaty przechylają główki ku słońcu.
Teraz wyobraź sobie, że słyszysz wodę przelewającą się po kamieniach, echo dalekich ptasich nawoływań, tchnienie wiatru w drzewach. Poczuj, jak delikatny orzeźwiający, chłodny wietrzyk rozwiewa ci włosy. Przesuń lekko palcami po wodzie, aby dotknąć jej aksamitnego chłodu. Wdychaj powietrze: zapach skoszonego zboża płynący z dalekich pól, intensywny aromat wiciokrzewu pnący się po zapomnianej pergoli. Uczyń w swej wyobraźni to wszytko jak najbardziej rzeczywistym.
Następnie wizualizuj na swoich kolanach małe drewniane pudełko. Jest otwarte. Oczami wyobraźni zobacz to, czego chcesz się pozbyć. Mogą to być zmartwienia, lęki, niepokoje, złe wspomnienia - wszystko to, od czego pragniesz się uwolnić, żeby poczuć większy spokój i ulgę.
Teraz ze swojego umysłu wyjmuj kolejne rzeczy w formie małych kamyczków i wkładaj po jednej do pudełka, każda z nich uważnie oglądając. Gdy włożysz już wszytko, czego już nie potrzebujesz, zamknij pokrywkę i delikatnie postaw pudełko przed sobą w strumieniu. Widzisz, jak się uniosło i płynie w dół?
Patrz, jak porywa je prąd i powoli niesie hen ze sobą. Nie odrywaj od niego wzroku. Cały czas śledź, jak unosi się na powierzchni wody i staje się coraz mniejsze, gdy odpływa od ciebie w dal, aż zupełnie znika. Kiedy już całkiem stracisz je z oczu, jeszcze przez kilka chwil upajaj wzrok tą scenerią, a następnie otwórz oczy i powróć do swojej codziennej rzeczywistości. Twoje emocjonalne bagaże stały się teraz lżejsze. Uśmiechnij się.
Gdziekolwiek idziesz, tam się znajdujesz. Nie można cofnąć się do przeszłości ani jej zmienić, ale zawsze można iść naprzód i zmieniać przyszłość.
Zamknij oczy i wyobraź sobie...
Jest piękne i spokojne letnie popołudnie, a ty przebywasz sam na łonie natury. Łagodny wietrzyk igra w koronach drzew. Na wodzie migają iskierki światła, kiedy jej kręgi rozchodzą się po powierzchni tak blisko ciebie, że mógłbyś ich dotknąć. Gdzieś wysoko postrzępione chmury przesuwają się po niebie, a kwiaty przechylają główki ku słońcu.
Teraz wyobraź sobie, że słyszysz wodę przelewającą się po kamieniach, echo dalekich ptasich nawoływań, tchnienie wiatru w drzewach. Poczuj, jak delikatny orzeźwiający, chłodny wietrzyk rozwiewa ci włosy. Przesuń lekko palcami po wodzie, aby dotknąć jej aksamitnego chłodu. Wdychaj powietrze: zapach skoszonego zboża płynący z dalekich pól, intensywny aromat wiciokrzewu pnący się po zapomnianej pergoli. Uczyń w swej wyobraźni to wszytko jak najbardziej rzeczywistym.
Następnie wizualizuj na swoich kolanach małe drewniane pudełko. Jest otwarte. Oczami wyobraźni zobacz to, czego chcesz się pozbyć. Mogą to być zmartwienia, lęki, niepokoje, złe wspomnienia - wszystko to, od czego pragniesz się uwolnić, żeby poczuć większy spokój i ulgę.
Teraz ze swojego umysłu wyjmuj kolejne rzeczy w formie małych kamyczków i wkładaj po jednej do pudełka, każda z nich uważnie oglądając. Gdy włożysz już wszytko, czego już nie potrzebujesz, zamknij pokrywkę i delikatnie postaw pudełko przed sobą w strumieniu. Widzisz, jak się uniosło i płynie w dół?
Patrz, jak porywa je prąd i powoli niesie hen ze sobą. Nie odrywaj od niego wzroku. Cały czas śledź, jak unosi się na powierzchni wody i staje się coraz mniejsze, gdy odpływa od ciebie w dal, aż zupełnie znika. Kiedy już całkiem stracisz je z oczu, jeszcze przez kilka chwil upajaj wzrok tą scenerią, a następnie otwórz oczy i powróć do swojej codziennej rzeczywistości. Twoje emocjonalne bagaże stały się teraz lżejsze. Uśmiechnij się.
________________________________________________________
fotografie z cyklu W moim ogrodzie - DL
cytuję za Andrew Bienkowski, Mary Akers "Radykalna wdzięczność",
Wydawnictwo Medium 2008, str.171
fotografie z cyklu W moim ogrodzie - DL
cytuję za Andrew Bienkowski, Mary Akers "Radykalna wdzięczność",
Wydawnictwo Medium 2008, str.171
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
dziękuję