Niektórym osobom porzucenie starych nawyków wydaje się niełatwe.
Dorosły człowiek traktuje stare nawyki jak doły, które trzeba zasypać, by móc wykopać nowe. Dziecko po prostu kopie nowe rowy, a stare zostawia w spokoju. Czy pamiętasz w jaki sposób porzuciłeś nawyk raczkowania? Po prostu odkryłeś lepszy sposób przemieszczania się. Czy zapomniałeś o raczkowaniu na siłę? Nie. pozostawiłeś je i robiłeś coś innego. Dorośli natomiast nabywając nową umiejętność, usilnie chcą zapomnieć o starej. Nawyki dotyczą przeszłości, której już nie ma. Oznacza to, że sytuacja w otoczeniu uległa na zupełnie nową, a człowiek tkwi przy starej.
Łukasz tydzień temu kupił nowy samochód, a na parkingu szuka starego. Martę rok temu rzucił narzeczony, a ona ciągle o nim myśli i wpatruje się w jego zdjęcia. Paweł 7 lat temu rozwiódł się z Anką, i nadal jest przy niej, fizycznie i duchowo, i powiada, że jest jej kumplem. Gosia 8 lat temu rozwiodła się z mężem i absorbuje ją jego sposób życia. Magda podjęła decyzję 15 lat temu i nadal myśli, co by było gdybym zdecydowała inaczej.
Zdobywając nową umiejętność, czy otwierając się na nową znajomość (zmianę) weź przykład z siebie, kiedy byłeś dzieckiem. Już nie pamiętasz o wielu nawykach - raczkowaniu, oglądaniu wieczorynki, układaniu ulubionych klocków, wchodzeniu na drzewa, paleniu papierosów w ukryciu, o warkoczach Kasi z trzeciej ławki, i wiele innych. Rób to samo ze starymi nawykami w życiu dorosłym. Nabywanie nowych nawyków jest łatwe, gdy się robi to z dziecięcym lekceważeniem potencjalnych trudności.
Czasami bycie swawolnym dzieckiem jest efektywniejsze niż pozostawanie myślącym dorosłym.
Być, jednocześnie, swawolnym dzieckiem i odpowiedzialnym dorosłym, to:
- obserwowanie siebie bez oceny
- wizualizacja osiągnięć
- zaufanie samemu sobie, poddanie się naturalnemu działaniu,
- obserwacja rezultatów bez oceniania i presji.
To rodzaj wewnętrznej gry ze sobą samym, gry, która jest 'fajną' zabawą w kwantowej piaskownicy myślokształtów.
Dorosły człowiek traktuje stare nawyki jak doły, które trzeba zasypać, by móc wykopać nowe. Dziecko po prostu kopie nowe rowy, a stare zostawia w spokoju. Czy pamiętasz w jaki sposób porzuciłeś nawyk raczkowania? Po prostu odkryłeś lepszy sposób przemieszczania się. Czy zapomniałeś o raczkowaniu na siłę? Nie. pozostawiłeś je i robiłeś coś innego. Dorośli natomiast nabywając nową umiejętność, usilnie chcą zapomnieć o starej. Nawyki dotyczą przeszłości, której już nie ma. Oznacza to, że sytuacja w otoczeniu uległa na zupełnie nową, a człowiek tkwi przy starej.
Łukasz tydzień temu kupił nowy samochód, a na parkingu szuka starego. Martę rok temu rzucił narzeczony, a ona ciągle o nim myśli i wpatruje się w jego zdjęcia. Paweł 7 lat temu rozwiódł się z Anką, i nadal jest przy niej, fizycznie i duchowo, i powiada, że jest jej kumplem. Gosia 8 lat temu rozwiodła się z mężem i absorbuje ją jego sposób życia. Magda podjęła decyzję 15 lat temu i nadal myśli, co by było gdybym zdecydowała inaczej.
Zdobywając nową umiejętność, czy otwierając się na nową znajomość (zmianę) weź przykład z siebie, kiedy byłeś dzieckiem. Już nie pamiętasz o wielu nawykach - raczkowaniu, oglądaniu wieczorynki, układaniu ulubionych klocków, wchodzeniu na drzewa, paleniu papierosów w ukryciu, o warkoczach Kasi z trzeciej ławki, i wiele innych. Rób to samo ze starymi nawykami w życiu dorosłym. Nabywanie nowych nawyków jest łatwe, gdy się robi to z dziecięcym lekceważeniem potencjalnych trudności.
Czasami bycie swawolnym dzieckiem jest efektywniejsze niż pozostawanie myślącym dorosłym.
Być, jednocześnie, swawolnym dzieckiem i odpowiedzialnym dorosłym, to:
- obserwowanie siebie bez oceny
- wizualizacja osiągnięć
- zaufanie samemu sobie, poddanie się naturalnemu działaniu,
- obserwacja rezultatów bez oceniania i presji.
To rodzaj wewnętrznej gry ze sobą samym, gry, która jest 'fajną' zabawą w kwantowej piaskownicy myślokształtów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
dziękuję