
Każdy idzie swoją drogą, i niech idzie.
Jeśli myślisz o innych zbyt wiele, to uciekasz od swoich spraw. Jak chcesz.
Zapomnienie o sobie, o swoim życiu, o swoich możliwościach dla siebie, zapomnienie o czasie dla siebie, jest odrzuceniem Daru życia. Znaleźć równowagę pomiędzy byciem ze sobą, dla siebie i byciem dla innych, i dla siebie poprzez innych, to jedno z wyzwań, niełatwe, ale konieczne do zrobienia. Dusza zawsze upomni się o siebie, tak lub inaczej, prędzej lub później, bo to ona pragnie poprzez nas w pełni, poprzez Nas samych, w naszej formie, w strukturze naszego odczuwania, poprzez nasze bycie sobą, posmakować człowieczeństwa.
Kiedy znajdujemy równowagę pomiędzy życiem w świecie wewnętrznym i zewnętrznym wówczas możemy w pełni dawać siebie.
Już mamy co dawać! SIEBIE... a wówczas niczego nie tracimy, a zyskujemy, bo kiedy potrafimy dbać o innych tak samo, jak dbamy o siebie, to nawzajem wzrastamy.
Kiedy znajdujemy równowagę pomiędzy życiem w świecie wewnętrznym i zewnętrznym wówczas możemy w pełni dawać siebie.
Już mamy co dawać! SIEBIE... a wówczas niczego nie tracimy, a zyskujemy, bo kiedy potrafimy dbać o innych tak samo, jak dbamy o siebie, to nawzajem wzrastamy.
dixi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
dziękuję