24 lutego 2015

sploty ścieżek neuronowych

*

najpiękniejszą rzeczą na świecie jest sam świat



















a gdyby przyjąć jako prawdziwą teorię neurobiologów o możliwości kształtowania i utrwalania ścieżek neuronowych (teoria opisująca m.in. machanizm uzależnienia i nawyku)
95 % pesymistycznych scenariuszy (negatywnego projektowania) odzwierciedla siatka szerokich autostrad, po których mkną jak wyścigowe samochody impulsy elektromagnetyczne
5 % spontanicznego optymistycznego splotu myśli jest jak zielona ścieżka pomiędzy nimi
co z tym zrobisz?

kupię bristol w ulubionym kolorze i gumkę, kredki już mam
narysuję duży rysunek głowy, w której ołówkiem zaznaczę szerokie autostrady odzwierciedlające stan obecny, który mogę zmienić (ołówek można zmazać)
pomiędzy nimi kolorowymi kredkami namaluję pierwszą ścieżkę, która opisuje miłość
pomiędzy ołówkowymi autostradami maluję systematycznie mnóstwo kolorowych ścieżek i opisuję do nich legendę odnoszącą się do drobnych pięknych scenariuszy, które piszę dla siebie
ołówek będę systematycznie wymazywać gumką i wypełniać czysty obszar kolejnymi ścieżkami

mapa utkana ze ścieżek kolorowych myśli

żeby zniknęły z głowy pesymistyczne opowieści na dowolny ważny temat można wybrać dwa sposoby, którą opisuje historia o dwóch ogrodnikach pielęgnujących swoje zaczarowane ogrody;
pierwszy z nich skoncentrował się na usuwaniu chwastów, wyrywał, wycinał, plewił dzień po dniu, żeby wyczyścić ziemię pod wymarzone rośliny, a chwasty odrastały coraz bardziej obfite
drugi skoncentrował się na nasadzaniu ogrodu wymarzonymi roślinami, dbał o nie, pielęgnował, podlewał, a odrastające chwasty wyrywał systematycznie i na ich miejsce wsadzał kolejne rośliny, aż pewnego dnia ogród wypełnił się kolorami - im więcej kwiatów tym mniej chwastów
pierwszy walczył z wiatrakami, których nie chciał
drugi stawiał wiatraki, o których marzył
każdy z nich włożył tyle samo wysiłku w przemianę rzeczywistości

ważna jest różnica: czego chcesz albo czego nie chcesz, bo zawsze tego doświadczasz

uwielbiam wyobrażać sobie wytyczanie nowych ścieżek neuronowych jak wydeptywanie nowych ścieżek w gęstym lesie albo w buszu,
niepewność i ryzyko a zarazem ekscytacja płynące z niewiedzy jest ze mną na samym początku, kiedy trzeba się przedzierać przez chaszcze, i nie mam pewności dokąd i w jaki sposób mnie poprowadzi
często sprawdzam drogi na tzw skróty w 'moim' lesie
co ważne, im częściej podążam nową ścieżką i im więcej ludzi ją wybiera tym bardziej jest wydeptana, a w tym samym czasie stara ścieżka zarasta i znika zapomniana
nowa staje się oswojona jako użyteczny sposób podążania
kiedy przestaje być użyteczna wybieram inną, często własną, od nowa

podążanie za intuicją, zaufanie sobie, wsłuchanie w siebie, przynosi fenomenalne olśnienia jak rozbłyski wewnętrznego światła, przepływy energii jak miękkie falowanie

zdziwienie i ulga

_______________________________
ilustracja google
cytat z filmu Cast Away 2000
inspiracja sesją coachingową

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

dziękuję

linkWithin

Related Posts with Thumbnails