12 sierpnia 2010

a może by tak...?

*










*

Ile zakrętów jest w życiu? Ile zdarzeń potrafi zawrócić nasze działania o 180'? Coś, co jeszcze wczoraj było dla nas ważne, dziś zupełnie straciło na znaczeniu... Jak często może się to zdarzać? Co zatem jest ostatecznie ważne? Czy kiedykolwiek będzie dane nam to poznać?

Każdy dzień, choć na pierwszy rzut oka wydaje się być taki sam, jak pozostałe, niesie sobą nową jakość. Każda chwila, w pełni przeżyta, staje się czymś wyjątkowym, niepowtarzalnym. W jednej chwili priorytetem jest dla Ciebie budowa domu, w innej rzeczy materialne jakby nie istniały. Dlaczego?


Gdzieś na dnie duszy, a może na jej szczycie, czai się prawda, ta najprawdziwsza o Tobie samym, dlaczego samemu tak trudno do niej dotrzeć? Dlaczego świat zewnętrzny tak usilnie stara się zagłuszyć Twoje własne myśli? I dlaczego mu na to pozwalasz....?


Otaczasz się przedmiotami... Dwie opasłe biblioteczki, na których miejsca już brakuje na książki, a Ty wciąż kupujesz nowe, choć do połowy nawet nie zajrzałeś... Dwa aparaty: jeden wymarzony, którym zrobiłeś może 300 zdjęć, drugi nowszy, cyfrowy, bo przecież już wszyscy mają... Kolekcja filmów dvd, niektóre naprawdę warto mieć, żeby przypominały o wartościach, ale reszta? W kącie gitara, od dawna z zerwaną jedną struną, zakurzona... Szafa pełna ubrań, choć nosisz tylko 10%, a tak chętnie wchodzisz do sklepu...


Mimo tego wszystkiego wciąż gonisz za czymś tak ulotnym, jak "swoje pięć minut w życiu", a przecież masz całe życie!
Ciągle trapią Cię wyrzuty: za mało czasu dla przyjaciół, rodziny, a przecież masz czas, tylko źle wyznaczasz priorytety... Ciągle marzysz o wszystkim, co daleko, inne, a nie znasz nawet swojego podwórka ani swoich możliwości...

Przestań pędzić, zatrzymaj się, spójrz na swoje stopy, uwolnij je z butów i pospaceruj nad ranem po mokrej trawie. Zatrzymaj się, jak cudownym uczuciem jest nabranie w płuca głębokiego oddechu, ile sił on dodaje. Zatrzymaj się, przyjrzyj się swoim dłoniom, pomyśl: ilu różnych rzeczy nimi dokonałeś?
Zatrzymaj się... i zacznij żyć! P.

***

Paula, bardzo dziękuję.
Piękno łatwo się rozprzestrzenia...

1 komentarz:

  1. "Rodzimy się z krzykiem. Z buntem dorastamy. W szalonym pędzie życia gubimy ponad miarę cenne perełki czasu, ścigając marzenia niedościgłe, chwytając chwile nieuchwytne..."Halina Ewa Olszewska

    OdpowiedzUsuń

dziękuję

linkWithin

Related Posts with Thumbnails