*
Pasja to wyrażona miłość - Tobiasz
O uważności słyszymy coraz częściej. W
przestrzeni rozwoju osobistego, rozwoju wewnętrznego nauczyciele wskazują na
uważną obecność, uczestnictwo – zaangażowanie w to, co się dzieje właśnie Tu i Teraz,
autentyczne zaangażowanie w bycie człowiekiem, czyli myślenie, mówienie,
działanie, odczuwanie, odpowiadanie na sytuacje, które wokół nas się tworzą.
Uważność
zaczyna się od wnętrza każdego z nas, staje się nawykiem promieniującym na
pełną aktywność wtedy, kiedy zbudujemy ją w sobie, w wewnętrznym świecie, kiedy
stworzymy w umyśle mechanizmy, które pozwalają nam zauważać to, co jest
istotne, najważniejsze: życie w przepływie, jego pełnię i głębię, jaka dzieje
się w chwili obecnej – Tu i Teraz. Wówczas nie ma oglądania się do tyłu z
tęsknotą i wybiegania do przodu z oczekiwaniem. Jest to świadoma,
odpowiedzialna obecność w każdym działaniu, i nazywamy ją często pasją albo
miłością. To one dają nam spełnienie, nadają sens życiu i głęboki wewnętrzny spokój.
Praktyka
uważnego życia zaczyna się od pierwszego kroku w głąb siebie, od zauważenie
swojego oddechu, od spojrzenia na swoje ciało, od poczucia swoich emocji, od
przyglądania się swojemu wewnętrznemu dialogowi, jak chmurom na niebie. Z dnia
na dzień zatacza coraz szersze kręgi i wspiera nasze działania swoją mocą, w
wyniku czego stajemy się silniejsi wewnętrznie, spokojniejsi i bardziej
życzliwi, dla siebie i dla innych ludzi. Kiedy czujemy siebie poprzez oddech,
ciało, myśli, emocje, wtedy lepiej znamy siebie, a wówczas łatwiej nam
podejmować życiowe wyzwania, czujemy się bardziej odważni, rozumiemy więcej i
kochamy bardziej, oraz przyjmujemy z akceptacją to, co
do nas przychodzi.
Praktyka
uważności rozświetla nasze życie światłem, które z dnia na dzień staje się
jaśniejsze, jeśli rozprzestrzeniamy ją w sobie na coraz większe obszary swojej
aktywności. Pewnego dnia staje się naszym sposobem życia pełnym spokoju i
radości.
________________________
ilustracja google
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
dziękuję